Fortafido

Het is stil in huis, terwijl we er toch allemaal zijn. Man in kantoortje boven, 2 pubers achter hun eigen laptop boven en ik hier beneden achter mijn laptop. Af en toe komt er eentje naar beneden voor koffie, thee of iets te snaaien. Meestal met veel gezucht en gesteun en dan ben ik de “collega/mama” in dat momentje van pauze om even tegen aan te praten en je gal te spuien over hoe saai de les is, hoe lang er wordt doorgezaagd over een bepaald onderwerp, hoe vaak je van alle kanten gepingt wordt, hoe koud het wel niet is boven en…...weg zijn ze weer.

Als ZZP-er ben je vooral goed in datgene waarin je gestart bent. Dat er bij het vak van ZZP-er ook nog allerlei andere taken komen kijken, neem je er voor lief bij, want tja je wilt het liefste gewoon je vak uitoefenen. Toch zijn er enkele taken die ik het liefste op de lange baan schuif, met name het promoten van mezelf en mijn bedrijf. Ik zie talloze filmpjes, foto’s, teksten op allerlei social media voorbij komen, waarvan ik denk “oh, wat een goed idee, moet ik ook eens doen!”.

Deze blog gaat nog even door op het onderwerp: wie kan beter het eindadvies geven, de docent of de Citotoets? In mijn vorige blog schreef ik over de discussie die gaande is hierover. Deze maand kwam ik het artikel tegen van Kimberley Lek & Rens van de Schoot, die onderzoek gedaan hebben over deze discussie: Wie weet het beter, de docent of de centrale eindtoets? En uit dat onderzoek blijkt dat niet de docent, maar ook niet de centrale eindtoets superieur is aan de ander. Zij stellen voor om docentadvies en centrale eindtoetsadvies te combineren.

Hadden we net in 2014 besloten dat de leerkracht beter kon bepalen wat voor vervolgonderwijs het beste was voor een kind en dat de Cito-toets maar een momentopname is. Nu vinden de regeringspartijen dat de Citotoets toch weer mee moet tellen in het schooladvies. De eindtoets (voorheen cito) wordt nu gemaakt in april of mei en aan de hand van dat resultaat wordt het schooladvies eventueel nog aangepast. Dat gebeurt echter niet altijd. De huidige situatie zou zelfs nadelig zijn voor kinderen die geen mondige, hoogopgeleide ouders hebben, aldus D66!

Gisteren met de oudste naar een informatieavond van de Fontys geweest. Pfff wat gaat het hard. Hij zit nu nog in 4 havo, maar op tijd beginnen met oriënteren is tegenwoordig een must. Zoveel keuzes, zoveel mogelijkheden. Wat vind ik eigenlijk leuk, waar ben ik goed in? Allemaal vragen die op hem afkomen. En daar kon ik nu een handje bij helpen. Vorige maand heb ik de training gevolgd van Belbin Team Toppers. Een spel en kaarten waarmee je ontdekt wat jouw kwaliteiten en talenten zijn én waar je valkuilen liggen.

Als ik een intake gesprek heb met een kind en zijn/haar ouders dan hoor ik vaak “..ik snap het wel, want ik herken de dingen waar hij tegenaan loopt”. En dat is niet gek want de manier waarop we leren is aangeboren en erfelijk. Van de ene kant is dat fijn, want die ouder begrijpt het kind en kan vaak helpen. Al doet die dat vaak op een soortgelijke manier of juist helemaal anders en vervolgens lopen ze samen vast in de leerstof.

Je moet met je tijd mee gaan. Vernieuwen dat is iets wat we moeten…willen…kunnen…doen. Soms van jezelf en soms vanuit je omgeving. Samen met anderen lukt mij dat het beste. Brainstormen, uitwerken, feedback geven en krijgen en dan uittesten. Door onze krachten, kennis en ervaringen te bundelen, is het Forta Leren geboren! Gaaf, want dit biedt mogelijkheden. We gaan op ontdekkingsreis met de moderne technieken. Door gebruik te maken van bijvoorbeeld Skype, bieden we de mogelijkheid om vragen te stellen, tijdens het leren!

We maken ze allemaal wel eens…toch?! Een lijstje met wat we vandaag allemaal moeten doen, wie ik nog moet bellen of appen, aan wie ik nog een kaartje moet sturen, wat ik in mijn leven nog gedaan wil hebben (mijn bucketlist)…..Totdat ik het kleine “F* it listboek” (Lantaarn publishers, 2017) tegen kwam. Met dingen waarmee je juist wilt stoppen. Maak eens een lijstje met dingen waarvan je zegt dit doe ik nooit meer of de pot op met…én maak een lijstje met “wat ik van mezelf niet (meer) hoef”. Dat gaat me pas echt tijd schelen, heerlijk!
(bron foto: Lantaarn publishers, 2017)

Vorige week las ik een heel mooi artikel over de vraag waarom onze kinderen steeds minder buiten spelen én hoe het komt dat steeds meer mensen met een burn-out thuis zitten, geschreven door Rutger Bregman (2017). Hij vertelt dat we afgelopen jaren niet alleen steeds harder zijn gaan werken, maar dat ook onze kinderen steeds minder vrije tijd hebben. Ze worden voortdurend bezig gehouden door sport, muziek, toneel, bijles, etc. Hij geeft aan dat ouders bijna twee keer zoveel tijd besteden aan hun kinderen, het vervoeren, verzorgen en begeleiden ervan, als dertig jaar geleden.

Hoe we iedere keer weer nieuwe dingen leren, hangt af van verschillende zaken. Het ontdekken van jouw leerstijl is er één van. Een andere interessante invalshoek is hoe het gesteld is met onze mindset. Onderzoeker Carol Dweck (www.theatlantic.com, 2016) is gefascineerd door het feit dat sommige kinderen zelfverzekerd uitdagingen en mislukkingen aangaan, terwijl anderen hiervoor terugdeinzen.